Artikel 11 van de Wegenverkeerswet luidt als volgt:
“Het is verboden opzettelijk wederrechtelijk een aan een ander toebehorend motorrijtuig op de weg te gebruiken.”
In de volksmond wordt dit strafbare feit doorgaans ‘joyriding’ genoemd.
Hoewel bovenstaande strafbaarstelling in eerste instantie lijkt op diefstal van een motorrijtuig, is deze strafbaarstelling niet gericht op het toe-eigenen van het motorrijtuig, maar echt op het gebruik daarvan op de openbare weg zonder toestemming van de eigenaar van het motorrijtuig.
Omdat het verbod toeziet op motorrijtuigen, valt het rijden van een (elektrische) fiets niet onder de strafbaarstelling van artikel 11 van de Wegenverkeerswet.
Het gebruik van een motorrijtuig van een ander dient bovendien plaats te vinden op de openbare weg. Het gebruik van een motorrijtuig op eigen terrein is derhalve niet strafbaar. Zodra u het motorrijtuig van een ander zonder toestemming bestuurt, is er sprake van gebruiken zoals bedoeld in artikel 11 van de Wegenverkeerswet. Naast de bestuurder is het ook mogelijk dat de bijrijder vervolgd kan worden op grond van artikel 11 van de Wegenverkeerswet. Ten aanzien van het gebruik van het motorrijtuig dient dan sprake te zijn van een nauwe, bewuste en volledige samenwerking. Er kan dan gesproken worden van medeplegen.
Echter, niet al het gebruik van een motorrijtuig van een ander op de openbare weg is strafbaar gesteld. Het wederrechtelijk gebruiken van andermans motorrijtuig, houdt in dat u dit motorrijtuig gebruikt zonder daarvoor toestemming te hebben gehad. Daarnaast dient er sprake van opzet te zijn aan de zijde van de gebruiker van het motorrijtuig. Hiervoor is voorwaardelijk opzet voldoende. Dit houdt in dat als u een motorrijtuig meeneemt zonder te weten of u daarvoor toestemming heeft en die auto vervolgens gebruikt, er sprake is van voorwaardelijk opzet. Dit is ook het geval als u niet bekend was met de eigenaar van het motorrijtuig dat u bent gaan gebruiken.
Strafbedreiging
Artikel 11 van de Wegenverkeerswet is een misdrijf. Als het joyriden bewezen wordt verklaard, kan een gevangenisstraf van ten hoogste zes maanden en/of een geldboete van de derde categorie worden opgelegd.
De wet biedt de mogelijkheid aan de officier van justitie om een overtreding van artikel 11 Wegenverkeerswet af te doen met een strafbeschikking. Dit houdt in dat u niet voor de rechter hoeft te verschijnen, maar een strafbeschikking uitgevaardigd krijgt door de officier van justitie. Een strafbeschikking voor het overtreden van artikel 11 van de Wegenverkeerswet bestaat veelal uit een geldboete en een ontzegging van de rijbevoegdheid. Als u deze strafbeschikking accepteert, erkent u schuld en heeft dit gevolgen voor uw justitiële documentatie (oftewel strafblad). Bent u het niet eens met de strafbeschikking van de officier van justitie, dan kunt u daartegen in verzet gaan. Dit houdt in dat de zaak alsnog voor de rechter zal worden gebracht. Ook indien de officier van justitie voornemens is om aan u een strafbeschikking uit te vaardigen, is goede rechtsbijstand van een gespecialiseerde verkeersstrafrechtadvocaat van belang.